ISLA RAPU-RAPU

Sa gitna ng malawak na karagatan

Masusumpungan, islang pinagpala ng kalikasan

Isang pugad ng mayamang likas-yaman

Isang paraisong handog ng Bathalang Maylalang

Ito’y larawan ng mabunying pagpapala

Iniukit upang idibuho ang pamayanang malaya

Puspos ng pag-ibig at tunay na ligaya

Sa pusod ng karagatan, nilambungan ng hiwaga

Ngunit ngayon, masdan yaring kulay

Dagat nito’y tila wala ng buhay

Isda’y namamatay, hindi makarugtong ng buhay

Sa musmos na sikmura’y wala ng maialay

Tanawin ang kabundukan, hindi na luntian

Hangi’y di mawari ang simoy na tangan

Lumalason sa panghinga’t dibdib ay nanghihina

Walang ibinubugang kaganapan ng pagtalima

Lupa’y nalason at walang ibinubunga

Maaari pang gumuho’t pumatay na bigla

Isang katotohanang di dapat ipagwalang-bahala

Ito ba’y niloob at iniadya ni Dakilang Bathala?

Oh, Isla ng Rapu-rapu, nasaan ang iyong halina?

Tila lumuluha’t humihingi ng awa

Kupkuping muli ng mga kamay na nagpapala

Upang dakilaing tunay ng mamamayang dapat na managana