LUPANG TIGANG

“Tulad ko’y lupang sa hamog ay tigang
Naghihintay sa ulan upang madiligan
Said na lalamuna’y nais mabahiran
Banayad na damping pag-asa ang lulan

Nanunuyot na bulaklak ang larawan kong alay
Walang nagpapasariwa sa halimuyak na taglay,
Lambong ng pagsuyo ang tanging inaasam;
Upang aking madamang ako’y may katuturan.”

Ito ang kalalagayan ng minamahal kong bayan
Walang masilungan, walang masumpungan
Tila isang lito sa pag-asam ng kalayaan
Tangis ay hanggang langit sa yinurakang kadalisayan

Ilang panahon pa ang daranasing sakit
Hinagpis at dusang walang pagkit
Sino ang hahango? Sino ang gagapi?
Sa mapang-aliping mananakop, walang pinipili

Hanggang kailan? Hanggang saan?
Ang pagtangis ng minamahal kong bayan
Sa sulok ng puso’y wala bang pagmalay
Isigaw at ipaglaban kanyang karapatan